Mahigit apat na libong taon na ang nakalipas, nagpakita ang Diyos kay Abraham sa Mesapotamia at nagsabi sa kaniya, “Umalis ka sa iyong lupain, at sa iyong mga kamaganak, at sa bahay ng iyong ama, na ikaw ay pasa lupaing ituturo ko sa iyo: At gagawin kitang isang malaking bansa” Sinunod ni Abraham ang Panginoon at nagpunta sa Canaan na lupang pangako kung saan siya’y namuhay kasama ang kaniyang anak na si Isaak at kaniyang apo na si Jakob, na sa huli ay pinangalanang Israel.
Si Israel at ang kaniyang labindalawang anak ay nagpunta pababa sa Egypto dahil sa taggutom sa lupain ng Canaan, at doon sila’y dumami bilang malakas na bayan. Nadama ng mga Ehipto ang pagkatakot sa makapangyarihang bayan ng Israel na namumuhay kasama nila, kaya kanilang inalipin sila at ginawang mapait ang kanilang buhay sa pamamagitan ng matinding pagkaalipin. Pagkatapos ng 430 taon sa Ehipto, sila’y ginabayan paalis mula sa pagkaalipin sa pamamagitan ni Moses, pagkatapos tumawid sa Pulang Dagat at nagpunta sa Arabia, kung saan kanilang tinanggap ang batas ng Diyos sa bundok ng Sinai.
Ang henerasyon ng mga Israelita na inawan ang Ehipto kasama ni Moses ay hindi pinayagang makapasok sa lupang ipinangako dahil sa kanilang kakulangan ng pananampalataya sa Panginoon. Silay napilitang maggala sa ilang ng 40 taon hanggang sa may tumindig na bagong henerasyon na nagtiwala sa Panginoon at nakapasok sa lupang pangako kasama ni josue.
Kulang-kulang 400 taon, and labindalawang (12) angkan ni Israel ay pinamunuan ng mga hukom sang-ayon sa batas ni Moses. Nang kanilang naisin na magkaroon ng Hari katulad ng lahat ng ibang mga bansa, itinalaga ng Diyos si Saulo upang maging kanilang hari, na naghari sa kanila ng 40 taon, sinundan ni haring David na naghari ng 40 taon, at ang anak ni David na si Solomon na naghari ng 40 taon. Sa paghahari ni Solomon, ang kaharian ng Israel ay nasa kaniyang pinaka maluwalhati, at ang unang Templo ay natayo, ngunit dahil ang puso si Solomon ay nalayo sa Panginoon sa kaniyang katandaan, sinabi ng Diyos sa kaniya na sampu (10) ng angkan ay hindi paghaharian ng kaniyang anak.
Pagkatapos ng kamatayan ni Solomon, ang kaharian ng Israel ay nahati, at ang sampung angkan sa hilaga ay pinamunuan ng hanay ng masamang mga hari, na hindi nagmula kay David at Solomon. Itong kaharian sa hilaga ay pinanatili ang pangalang Israel at kalaunan ay natamo ang Samaria bilang kaniyang pangunahing lungsod. Ang mas maliit na angkan sa timog ay naging kilala bilang Judea, at ang Jerusalem bilang kaniyang pangunahing lungsod, at pinagharian ng mga inapo ni David. Simula 2 hari 16, ang mga mamayan ng hilagang kaharian ay naging kilala bilang mga “Hudyo” alinsunod sa pangalan ng kaharian ng Juda.
Dahil sa kasamaan ng hilagang kaharian ng Israel, sila’y itinapos at kinuhang bihag ng mga taga Assyria. Ang mga Israelita na nanatili ay naging kahalo sa mga Heteong mga bayan na pumasok at inukupahan ang lupain. Ang mga taong ito ay naging kilala bilang mga Samaritano, at ang 10 angkan ng hilagang Israel ay hindi na muling naging nayon.
ang kaharian ng Huda sa timog ay kukuning bihag sa Babylonia sa huli bilang kaparusahan sa paglilingkod sa ibang diyos, at ang Templo ay nasira, ngunit makalipas ang 70 taon, ang mga Hudyo ay nagkabalik sa Juda, muling itinayo ang Templo sa Jerusalem, at nanatiling pinamunuan ng mga hari na nagmula kay David.
Nang panahon ni Kristo, ang bayan ng Juda ay naging kilala bilang Judea at napasailalim ng pamumuno ng Roma. Si Kristo Hesus at ang kaniyang mga tagasunod ay ipinangaral ang ebanghelyo sa buong Judea hinahanap ang mga nawalang tupa sa angkan ni Israel. Matapos ang tatlo’t kalahating taon ng ministeryo, ang mga Hudyo ay itinanggi si Hesus bilang kanilang Mesiyas at pinaniwala ang governador ng Roma upang ipako siya. Makalipas and tatlong araw, siya ay nagbangon mula sa mga patay at ipinakita ang kaniyang sarili na buhay sa kaniyang mga tagasunod bago umakyat sa kanang kamay ng Ama sa Langit.
Saglit bago napako si Jesus, inihula niya na bilang kaparusahan sa pagtanggi sa kanya, ang Jerusalem ay masusunog, ang templo ay masisira, at ang mga hudyo ay malalayong bihag sa lahat ng mga bansa. Ang hulang ito ay natupad noong A.D 70 nang ang darating na Emperor ng Romang si Tito ay sinakop ang Jerusalem. Mahigit 1800 na taon, ang mga Hudyo ay nanatiling nagkalat sa lahat ng bansa.
Pagkaapos, noong 1948 ang imposible ay nangyari. Ang Estado ng Israel ay natatag, at ang mga Hudyo’y muling nakamtan ang lupang ipinangako. Maraming Kristiano ang nagsabing ito ay himala at pagpapala mula sa Diyos, ngunit pagpapala nga ba talaga ito ng Panginoon, o ang mga pwersa ng kadiliman ang may gawa? Ang kasagutan ay nasa pelikulang ito.
Pastor Anderson: Para maintindihan natin ng lubusan ang bungon ng makabagong pamahalaan ng Israel, kinakailangang maintindihan natin ang kasaysayan ng mga Hudyo mula sa taong 70 (pitumpu) A.D. (sa Panahon ng Diyos) hanggang sa panahon na iyon, at kinakailangang mainitindihan natin na ang kanilang pananampalataya ay hindi na batay sa Bibliya at sa kung ano pa man. Halimbawa, mula sa pagwasak ng kanilang templo, hindi na nila ginagawa ang ANUMANG pag-alay ng hayop para sa Diyos.
Rabbi Mann: Ang tungkol sa pagpapa-alay ng hayop, ito ay nawala na o nabawasan na
Rabbi Abrami: Tapos na!
Rabbi Mann: At ang nabuo mula sa Hudaismo ay ang mga patakarang pangdasal, na naging isang uri ng halinhinan.
Rabbi Wiener: Sa palagay ko, na ito na ang pinagmulan ng pagbabago. Talagang naniniwala ako dito.
Leader Schesnol: Sa sandaling nung nawasak ang templo, ang mga Hudyo ay nawalan ng pangunahing tirahan. Sila ay nagwatak-watak. Literal na nagbago ang anyo ng Hudaismo, at ang paraang magaan ng Hudaismo ay humantong sa pagbabago mula sa Hudaismong kaparian sa Hudaismong Rabbinikal.
Pastor Anderson: Ang Hudaismo ay natigil sa pagiging isang relihiyon ng Lumang Tipan at naging isang relihiyon ng mga rabbi at ng kaugalian, o kilala sa tawag na “ang Oral Tora.”
Texe Marrs: Ang Talmud ay ang banal na aklat ng mga Hudyo. Ito ay ang mga bukang-bibig na mga salita ng mga rabbi. Ito ay kinikilala ng mga rabbi bilang isang karunungan.
Rabbi Abrami: Ang Talmud ay isang listahan ng mga mahahalagang pagtatalakay na nangyari mula sa 2nd century (ikalawang siglo) BC (Bago kay Cristo) hanggang sa 5th century (ikalimang siglo) CE (Kasalukuyang Pahanhon). Tulad ito sa isang ensiklopediya ng karunungan ng mga Hudyo. Mainam rin itong tawagin isang wikipediya ng mga Hudyo. Opo, dahil maraming mga tao ang nakibahagi nito. Hindi lamang isang tao ang nagsulat nito. Ilang daang mga iskolar – daan-daang mga may-akda.
Pastor Anderson: Ayon sa Hudaismo, ang batas na mula sa salita o di magtagal ito ay kikilalanin bilang Talmud, na ibinigay ito sa 70 (pitumpung) mga nakakatandang pinuno na nanggaling sa paanan ng bundok ng Sinai ngunit hindi sila pinayagang magpatuloy pa. Ang mga Parisiyo ay naniniwala na ang 70 (pitumpung) nakakatandang pinuno ay nakatanggap ng mas malawak at malalim pagkasiwalat kaysa kay Moises, kung saan ito’y hindi isinulat. Ito’y ipinasa lamang sa pamamagitan ng salita. Itong kinaugalian na sa pagsasalita na mula sa bibig ay naging pangunahing kasulatan sa kabila ng Tora, o kilala natin bilang Genesis hanggang Deuteronomy. Ang mga katibayan nito ay makikita sa Talmud mismo.
Erubin21b: “Aking anak, Maging mas maingat sa pagsunod sa mga salita ng mga tagasulat kaysa sa mga salita ng Tora.”
Rabbi Mann: Yan ang pagkakaiba ng mga orthodox sa mga hindi-ortodox.
Pastor Anderson: Ang tingin ng mga hindi-orthodox sa Talmud ay higit na likhang-tao?
Rabbi Mann: Higit na likhang-tao sa pagbuo, at iba pa.
Pastor Anderson: Subalit kayo’y naniniwal na ang Talmud ay inspirasyon ng Diyos
Rabbi Mann: Ito’y inspirasyon ng Diyos. Opo.
Rabbi Wiener: Anumang bagay sa kasulatan ay itinuturing salita ng Diyos ay isang malaking bahagi ng …
Pastor Anderson: Kabilang ang Talmud?
Rabbi Wiener: Opo.
Texe Marrs: Sabi niya, “Kayo’y hindi naniniwala sa pananampalatay ni Moises. Mayroon kayong inyong pananampalataya.” Sabi nya sa mga Hudyo, “Mayroon kayo para sa inyong pananampalataya at mga kinaugalian ng mga nakatatandang pinuno.”
Sa Marko 7 (kapitulo pito): 7 (bersikulo pito), Ang sinabi ni Hesus sa mga Parisiyo, “Bagama’t sa walang kabuluhan ay sumamba sila sa akin, nagtuturo ng doktrinang utos ng tao.”
Pastor Anderson: At ang Talmud ay doktrinang pangtao.
Rabbi Mann: Hindi pwedeng basahin ang Talmud at unawain ang batas na nagmula sa salita ng karaniwang tao lamang at hindi bihasa. Ito’y masyadong marihap unawain. Kakailanganin mo ng isang guro.
Pastor Anderson: May tipikal na rabbi na ba ang nagbasa nito takip sa takip?
Rabbi Wiener: Hindi ko alam. Ito’y nakabatay sa kung anong pinagaaralan.
Pastor Anderson: Nabasa niyo na po ba ito takip sa takip?
Rabbi Anderson: Hindi ko masasabi na nabasa ko na ang lahat ng 36 (tatlumpung anim) na kabuuan nito, pero nabasa ko ang iilan.
Pastor Anderson: Karamihan dito nabasa niyo nang walang alinlangan.
Rabbi Wiener: Opo, ngunit tinitiyak ko na pag-uukulan ng mga tao ang kanilang lakas para lamang pag-aralan na gagawin iyon.
Pastor Anderson: Ang mga Hudyo ay palaging kilala sa buong kasaysayan na alam ng mga Kristyano kung ano ang nilalaman ng Talmud, ito’y magdulot ng matinding paggalit ng mga Kristyano, at sa gayon nagawang ipaglihim ng mga Hudyo ang kanilang kalapastangang pahayag tungkol sa Panginoong Hesu Kristo sa kadahilanang hindi makapagsalita ang mga tao ng Hebreo.
Texe Marrs: Ito ang nasabi nila tungkol kay Hesus sa Talmud. May mga bahagi doon na tungkol kay Hesus. Sa katunayan, may isang buong aklat na naisulat ng mga tagapamahala ng mga pag-aaral ng Hudaiko sa Princeton University, Dr. Schäfer, isang Hudyo. Isinulat niya ang aklat “Hesus nasa Talmud.” Kung gusto niyong malaman kung ano ang ugnayan ni Hesus sa Talmud, kukuha kayo ng aklat niya “Hesus nasa Talmud” ni Dr. Schäfer.
Peter Schäfer ay isang pinuno ng mga pag-aaral ng Hudaico sa Princeton University. Sa kanyang aklat, “Hesus nasa Talmud,” nagsulat at pinag-aralan niya sa tuwing binabanggit ang Hesus sa mga pahina ng Talmud.
Pastor Anderson: Tandaan natin na ang Talmud ay isinulat ilang daang taon na ang nakalipas pagkatapos nabuhay si Kristo, at kaya ito ay may pagtukoy tungkol kay Hesus, at sila’y may poot, pagtukoy na kalapastangan.
Ayon sa Talmud, si Hesus ay bunga ng pangangalunya: ang bastardong anak ni Maria at isang kawal ng mga Romano na ang pangalan ay Pantera. Iginugol nya ang kayang buhay sa Ehipto na kung saan siya May nag-aral ng salamangkang itim, pagsamba sa diyos-diyosan, at pangkukulam.
Texe Marrs: Si Hesus ay ipinanganak sa isang kalapating mababa ang lipad. Ang kalapating mababa ang lipad ay si Maria. Siya ay may kaugnayang sekswal sa maraming kalalakihan. Ang ama ay isang senturyong Romano.
Ang Talmud ay higit pang nilapastangan ang Panginoong Hesus sa pamamagitan sa pagtawag sa kanya na isang hangal at inihalintulad siya sa mga masasamang tao sa Lumang Tipan tulad sina Balaam, Ahitophel, Doeg, ay Gehazi.
Pastor Anderson: Pinagusapan ba sa Talmud ang tungkol sa pagpatay kay Hesus ng mga Hudyo?
Rabbi Mann: Hindi tiyak, pero ang mga Maimonides ay naniniwalang siya ay pinatay ng mga Hudyo – na ang mga Hudyo ay pinatay siya dahil sa ilang mga doktrina at iba pa.
Pastor Anderson: Naniniwala po ba kayo na si Hesus ay pinatay ng mga Hudyo?
Rabbi Mann: Maaaring totoo na si Hesus ay pinatay ng mga Hudyo. Sabihin na nating sila nga. Marahil nararapat lang siyang patayin. Marahil siya’y isang palaaway na tao. Ipagpalagay na kami nga. Kaya pinatay naming ang isang tao.
Pastor Anderson: Ikinalulugod talaga ng Talmud ang namatay ng maaga si Hesus. Ito ang nabanggit, “May narinig ba kayo kung ilang taon na si Balaam? Sumagot siya, Duguan at mapanlinlang na tao ay hindi dapat dumanas ng kalahati ng kanilang araw. Ang kasunod nito na siya ay 33 (tatlumput tatlo) o 34 (tatlumput apat) na taon.” Sabi mo, “Sandali lang, ang kasulatan na iyon ay nagsasabi na Balaam, at hindi si Hesus,” ngunit tingnan natin ang talababa sa may baba ng pahina: “si Balaam ay kadalasang ginagamit bilang isang uri na Hesus.” Hindi lang yan, pero sa ensiklopediya ng mga Hudyo, Tomo 2 (dalawa), pahina 469 (apat na raan animnaput siyam), sa Balaam ay, “Balaam – itinakda ng mga Sanhedrin para kay Hesus 106b (isang daan anim) at Gittin 57a (limamput pito).
Ipinahayag ni Peter Schäfer sa kanyang aklat “Hesus nasa Talmud” na walang pag-aalinlangan na ang naisalaysay sa Talmud na si Hesus ay pinatay. Sa katunayan naisalaysak ng aklat, “Na walang dahilan na para tayo ay makaramdam ng kahihiyan dahil may mga karapatan tayong patayin ang mga taong lapastangan at mga sumasamba sa mga diyus-diyusan. Nararapat lang na namatay si Hesus, at nakuha niya kung ano yung nararapat sa kanya.
Sa ibang dako isinalaysay ng aklat, “Na siya’y isang lapastangan at sumasamba sa diyus-diyusan, at bagamat ang mga Romano ay malamang walang pakialam, iginiit naming na makuha niya kung ano ang nararapat sa kanya. Kahit na ang gobernador ng Roma ay kinumbinsihan naming (o mas tiyak: pinilit siya na sumang-ayon) na itong erehe at manlilinlang ay kinakailangang mamatay – at ipinagmamalaki naming ito.
Ang sinabi ni Schäfer sa isang artikulo na makikita sa Lingguhang Tagapaglathala (Publishers Weekly) na ayon sa kanyang bagong aklat “Tinitiyak ko na ayokong makapinsala sa mga pinag-uusapan ng mga Kristiyanong-Hudyo. Ngunit and usapan na iyon ay nangangailangang tapat, at sinisikapan kong maging matapat.
Texe Marrs: Ngayon, may mga Hudyong-Misiyaniko, na gustong gamitin ang Talmud at gagawin itong Kristiyno. Paano mo gagawing Kristiyano ang kasuklam-suklam na aklat iyan? Ang lahat ng mga kasinungalingan tungkol kay Hesus ay nandito.
Rabbi Abrami: Sinisi ng mga ama ng simbahan ang mga Hudyo sa pagkamatay ni Hesus, at ang may gawa nito ay si Pablo. Si Pablo ang may gawa ng sulat para sa mga Tesaloniya, ikalawang (or ika-2) kabanata, ikalabing-apat (or Ika-14) at ikalabing-limang (or ika-15) taludtod: “Sapagka't kayo ay mga kapatid ko, at kayo ay naging tagasunod nga simbahan ng Diyos na nasa Judea kay Kristo Hesus: sapagka't kayo ay nagdusa rin tulad sa inyong sariling kababayan, gaya rin sila sa mga Hudyo: Na kapwa pinatay si Panginoong Hesus…”
Pastor Anderson: Ano ang ibig sabihin nito ngayon?
Rabbi Abrami: Sa kasamaang-palad, nilason nito ang mga isip ng mga angkan ng Kristiyano. Hindi mo ba alam?
Pastor Anderson: Kaya ang 2 (ikalawang kabanata) ng 1 (unang) Tesalonika…
Rabbi Abrami: Yan si Pablo! Hanggang ngayon 26% (dalawampu’t anim na porsiyento) ng mga Amerikano ay naniniwala na ang mga Hudyo ay may pananagutan sa pagkamatay ni Hesus.
Texe Marrs: Nung ipinalabas ni Mel Gibson ang kanyang “The Passion of the Christ,” sabi pa nga nila, “Ay, siya’y isang antisimeto! Isang nakakakilabot na tao! Ang sabi niya na si Hesus ay pinatay ng mga Hudyo!” Yan ang sinabi sa Bibliya.
Rabbi Abrami: Ang pelikulang “The Passion of the Christ” nung naipalabas ito, mula sa 26% (dalawampu’t anim na porsiyento) hanggang 36% (tatlumput anim na porsiyento) dahil ang mga tao ay mga mapaniwalain. Ipinapakita nito na ang mga Hudyo ay masasamang tao, katarantaduhan to!
Pastor Anderson: Sa mga Hudyo ito ay tinawagan bilang “isang gawa-gawa lamang na si Hesus ay pinatay ng mga Hudyo.” Hayaan niyo akong magpaliwanag ng isang bagay sa inyo: ang katotohanan ay si Hesus ay pinatay ng mga Hudyo ay hindi isang gawa-gawa lang. Bibliya ‘to.
Rabbi Abrami: Naniniwala ang mga Kristiyano dito, at ginagawa pa rin nila hanggang ngayon. Ginagawa pa rin nila hanggang ngayon! Naitanim na ito sa kanilang isipan. Pinagbibintangan nila ang lahat ng mga Hudyo, kahit na karamihan sa mga Hudyo ay wala doon.
Pastor Anderson: Tingnan natin sa Acts 3:13, ang sabi:
“Ang Dios ni Abraham, at ni Isaac, at ni Jacob, ang Dios ng ating mga magulang, ay niluwalhati ang kaniyang Lingkod na si Jesus; na inyong ibinigay, at inyong tinanggihan sa harap ni Pilato, nang pasiyahan nito na siya'y pawalan.”
Pastor Anderson: Dito siya nangaral sa libu-libong mga Hudyo, at ang sabi niya:
“At ngayon, mga kapatid, nalalaman ko na inyong ginawa yaon sa di pagkaalam, gaya ng ginawa rin naman ng inyong mga pinuno.”
Pastor Anderson: Pero sandal lang. Akala ko ang mga pinuno lamang? Hindi, ang sabi niya, “Gaya ng ginawa rin naman ng inyong mga pinuno.” Ang ibig sabihin nito ay hindi lamang ang inyong mga pinuno, pati na rin ang mga tao. Kung babasahin natin ito sa banal na kasulatan, na ang mga tao ay sumisigaw, libu-libong masa ng mga nagsisiksikang mga Hudyo at sumisigaw ng malakas, “Ipako siya sa krus!” at ang sabi niya, “Dapat ko bang ipako ang inyong hari sa krus?” “Wala kaming hari, kundi si Cesar.” “Ako ay walang kasalanan sa dugo ng makatwirang tao na ito,” sabi pa ng Romano Pilato. “Ang kanyang dugo ay amin at sa aming mga kabataan! “Yan ang sinabi nila.
Texe Marrs: Isinasaad nito na dinungisan ni Hesus ang Hudaismo, at ang parusa sa pagkakasala, siya’y impyerno nasusunog ngayon sa maapoy na dumi, at tiyak na doon siya magpakailanman.
Pastor Coleman: Kinamumuhian nila si Kristo Hesus. Kinamumuhian nila ang pangalan. Sa tingin ko ito’y dahil sila ay mga anak ng Demonyo, at hindi mga anak ng Diyos. Samakatwid ang Demonyo – iisipin niya ang kanyang galit para kay Kristo, sa palagay niyo, ano kaya ang makakamit ng kanyang mga anak?
